what is a human will?

Gdzie się podziało 

to, o co walczyli nasi przodkowie

gdzie jest cholerna sprawiedliwość

gdzie to, co nie mieści nam się w głowie 

obiecywali wolność słowa

demokrację, prawo do wszystkiego

nie wpominając, że nie można nam 

wykrzykiwać tego do każdego. 

ale my nie mamy praw, 

bo jesteśmy za mali albo za starzy

i zawsze kończy się tak,

że możemy tylko marzyć. 

nie mówiąc nic, co nas boli

nie mówiąc tego, co chcemy 

bo jesteśmy tylko namiastką tych,

którzy pragną coś zmienić.   

więc niech nie obiecują nic,

nie dają nam nadziei,

bo i tak odchodząc po kolei

będziemy żegnać świat 

którego nie mogliśmy zmienić. 

10\\nothing

JAK SIĘ NIE MA CO DODAWAĆ, TO SIĘ DODAJE BYLE CO.

                                              ~~~

Czuję się jak niemowa

może nie dosłownie,

bo nigdy nie byłam niemową,

ale jest mi z tym niewygodnie

bo nie liczy się już moje słowo

może dlatego,

że często rzucam słowa na wiatr,

i nierzadko się w nich gubię,

ale to dlatego, że tyle ich znam

i czasami nie wiem co mówię. 

nie dziw mi się, 

jestem tylko człowiekiem,

pragnę rozmów, kłótni i czasu,

a czas robi ze mnie kalekę,

i karze to naprawiać od razu 

ludzie traktują mnie jak kamień,

myślą, że jestem twarda i głucha

ale ja zwykle słyszę jak

szepczą sobie o mnie do ucha

I nie jest mi z tym dobrze wcale

ale nic nie mogę z tym zrobić,

bo nie złamię swoich zasad od tak

i nie zacznę za nimi chodzić

odrzucą, będą inni, lepsi czy gorsi

dla których liczą się moje słowa,

czasem warto żyć, by znaleźć tych

przy których nie czujesz się jak niemowa.

xyz

mówią milczenie jest złotem,

ale pragną wykrzykiwać światu,

jednocześnie chcą spokojnie żyć,

nie robiąc wielkiego hałasu

milczenie jest zbrodnią, uwierz

najgorszą karą 

bo w sumie, 

od milczenia też można umrzeć

i chyba jeszcze boleśniej

bo wolę umierać w tłumie

niż w samotnej zadumie 

ciekawsze okrzyki nienawiści

bunty, spory i sprzeczki,

od niewyjaśnionej ciszy,

od podświadomej ucieczki

dlaczego ludzie boją się krzyczeć,

boją się mówić, co ich dusi

wolą cicho siedzieć, szare myszy 

umrzeć  w bólu ale nic nie mówić. 

i nigdy nie wyznać światu,

swojego bólu i swoich pragnień,

nie głosić własnych poglądów,

wierzyć, że w ciszy jest łatwiej. 

ale nie, milczenie jest dla tchórzy,

i choć mają prawo do głosu,

wolą siedzieć cicho do końca,

i nie zmieniać swojego losu. 

#8

:)

Mamy zaledwie po 16 lat

a już domagamy się prawdy 

chcemy poznawać ten podły świat

choć nie ma tu luksusów żadnych 

niektórzy z nas

nawet walczą o sprawiedliwość 

nie wiedząc jak silna 

jest ludzka nie uczciwość 

i często potykamy się,

my, naiwni 

zbyt szybko chcemy dorosnąć,

bo czujemy się silni

lecz osłabia nas ten świat

karząc nam od dziecka

myśleć logicznie zamiast 

pozwolić nam się śmiać 

a potem czujemy tylko bezsens

bo całe życie poznaliśmy

mając zaledwie szesnaście lat

i nie zaskakuje nas już świat 

nawet nie chcemy go zmieniać,

bo tak sprali nam mózgi

ci, którzy uczyli nas żyć,

ukazując świat nieludzkim

nameless

Udajesz, że cię to nie boli,

przechodzisz obojętnie,

nie przywołujesz wspomnień,

tylko czekasz aż to zwiędnie

starasz się o niej zapomnieć,

wyrzucić ją z głowy na zawsze

czuć, że nie istnieje taki ktoś,

ale to nie jest łatwe. 

być może kogoś sobie znajdziesz,

i będziesz kiedyś szczęśliwy,

ale powróci w końcu jej zapach,

zatęsknisz za uśmiechem prawdziwym

i poczujesz wtedy żal,

że wypuściłeś z rąk dziewczynę

której śmiech, bawił cię do łez,

i która sprawiała, że żyłeś.

i chociaż dziś jesteś silny,

kiedyś to cię dotknie solidnie 

nie myśl, że to gaśnie w tobie,

bo to nigdy nie zniknie.

Jeśli kochałeś ją naprawdę,

tęsknota nigdy nie minie,

możesz uciekać najdalej,

lecz nie zostawisz jej w tyle.

all over again

  

Wszystko zwykle zaczyna się zwyczajnie

od prostego powitania

potem tworzymy kilka wspomnień 

kończąc to na pożegnaniach 

a później długo nie ma nic, 

tylko głuchy sygnał, poczta głosowa

i zapominamy że coś istniało

i zaczynamy wszystko od nowa

bywa, że spotykamy się po latach

głos w głowie mówi skądś znajoma twarz

lecz nie zadajemy sobie wielu pytań,

tylko winy zrzucamy na czas 

i tak po kolei 

tak samo się to zaczyna i kończy

a człowiek nie zdaje sobie sprawy

że w tym samym wciąż błądzi 

może by się wreszcie zatrzymać

i tak zawrócić w odwrotną stronę

biec pod prąd, pod zakaz

i odnaleźć to, co w nas zagubione 

a może tak zwyczajnie,

pogodzić nam się przyszło z losem,

i nigdy nie znaleźć tej prawdziwej, jedynej 

miłości, która nie skończy się ciosem 

African children

Nie ma nic bardziej wzruszającego

niż błysk w oku

głodnego dziecka,

które nie zaznało innego widoku

prócz okruchów chleba

dzieci, przepełnione nadzieją,

bo choć niebo widzą,

dotykają piekła

i płomieniem się karmią

dzieci, które pochodzą z kraju

w którym panuje głód

i choć z ich ust, do Boga nie idzie wiele próśb

kolejna setka umiera gdzieś znów

ale my,

ludzie z dobrych domów

umiemy tylko patrzeć

krzywdy nie robiąc nikomu 

tylko patrzeć,

zamiast starać się pomóc

siedzieć bezczynnie

wzruszać ramiona

i dalej narzekać na świat,

bo coś nie należy do nas. 

ale spójrz,

w ich głodne oczy

wystające żebra

nieprzespane noce

jesteś jak żebrak,

choć tak wiele masz

tak naprawdę jesteś biedny

bo niewiele im dasz. 

\

returns

"powroty" 

A kiedy przyjdzie się nam pożegnać

nie wypowiem już żadnych słów

tylko będę patrzeć do końca

z pewnością, że się zobaczymy znów. 

Bo znam na pamięć nasze rozstania,

pełne smutku, płaczu, tęsknoty

a najbardziej męczy mnie chyba

oczekiwanie na twoje powroty.

który to już raz odchodzisz

nie zostawiając mi żadnych wyjaśnień

i tak się od siebie oddalamy nagle

aż w końcu coś w nas gaśnie 

i zapominamy o sobie na chwilę

czasem to trwa zbyt długo

lecz ja wciąż znam twoje imię,

choć wypowiada mi się je trudno. 

i często śnią mi się nasze spotkania,

a wtedy brak mi ciebie najbardziej,

i liczę czas od naszego rozstania

ale nie widzę sensu już

bo nawet nie patrzysz na mnie